آمار و اطلاعات واقعی رقابتهای جام باشگاه‌های آسیا( آقایان؛ رنجیده‌خاطر نشوید، این عین واقعیت است!)

 آقایان؛ رنجیده‌خاطر نشوید، این عین واقعیت است!

آمار و اطلاعات واقعی رقابتهای جام باشگاه‌های آسیا


پیکارهای جام باشگاه‌های آسیا در حالی طی روزهای گذشته با نمایش ضعیف مردان تیم دانشگاه آزاد و البته قهرمانی مطلق بانوان این تیم در تاشکند ازبکستان به پایان رسید که آمار و ارقام نجومیِ منتشرشده و نیز تبلیغاتِ کاذبِ صورت‌گرفته پیرامون این رقابتها، بیش از آنکه بیانگر واقعیت‌های موجود باشد، به شکلی کاملا مصنوعی، سعی داشت عملکرد ضعیف و غیرقابل‌دفاع کادرفنی تیم مردان دانشگاه آزاد را در رقابتهای نه چندان معتبرِ جام باشگاههای آسیا، توجیه کند!

 

در روزهای گذشته به کرّات در رسانه‌های خبری مختلف، خواندیم که رقابتهای جام باشگاههای آسیا با حضور 400 ورزشکار از 12 کشور، در سطحی بسیار بالاتر از رقابتهای آسیایی برگزار شد! مدعیانِ این موضوع که سطح فنی رقابتهای جام باشگاههای آسیا حتی فراتر از مسابقاتِ آسیایی بوده، برای اثباتِ ادعای خود، به این نکته اشاره میکردند که تعداد پرشماری از قهرمانان برتر کاراته‌ی جهان از اروپا و دیگر قاره‌ها، تحتِ عنوان لژیونر در پیکارهای جام باشگاههای آسیا حضور یافته بودند! مدعیان تاکید می‌کردند که حضور پرتعدادِ کاراته‌کاهای برتر جهان در این رقابتها تحت عنوان لژیونر، باعث شد که پیکارهای جام باشگاههای آسیا در سطحی به مراتب فراتر از پیکارهای آسیایی برگزار شود!

اما در جام باشگاههای آسیا، چند لژیونر حضور داشتند؟

واقعیت این است که در رقابتهای جام باشگاههای آسیا، تنها و تنها دو لژیونر حضور داشتند! یکی سرکانِ ترکیه‌ای که در وزن منهای 84 کیلوگرم آقایان به مبارزه با حریفان پرداخت و در نهایت به مدال برنز رسید و دیگری ساندرای اسپانیایی که در  رقابتهای کاتای انفرادی دختران حضور یافت و با غلبه بر مهسا افسانه و ندا رضایی، موفق به کسب عنوان قهرمانی این پیکارها شد. از این دو لژیونر که بگذریم، سایر بازیکنان، همگی مربوط به کشورهای شرکت‌کننده بودند و لذا این ادعای غیرواقعی که سطح این رقابتها به دلیل حضور لژیونرهای پرشمار، بسیار مطلوب و حتی بالاتر از سطح پیکارهای آسیایی بوده، اساساً مردود و غیرقابل قبول است.


تعداد واقعی بازیکنان و کشورهای حاضر در جام باشگاههای آسیا

به گزارش "پایگاه اطلاع‌رسانی ستارگان کاراته" رقابتهای جام باشگاههای آسیا طی روزهای گذشته با حضور تنها 225 ورزشکار از 9 کشور در تاشکند ازبکستان برگزار شد و با قهرمانی تیم دانشگاه آزاد در مجموع دو بخش مردان و زنان به پایان رسید. در این پیکارها که برخلافِ تبلیغاتِ صورت‌گرفته، با استقبال چندانی از سوی کشورهای آسیایی مواجه نشده بود، صرفا کشورهای ازبکستان، قزاقستان، قرقیزستان، ترکمنستان، تاجیکستان، امارات، کویت، چین و ایران حضور داشتند. ضمن اینکه از مجموع 225 ورزشکار شرکت‌کننده در این رقابتها، 52 نفر متعلق به کشور میزبان (ازبکستان) بودند! این خود بیانگر این واقعیت است که بسیاری از ازبک‌های حاضر در این پیکارها، تنها نقش سیاهی لشگر را ایفا میکردند و جزو برترین‌های این کشور محسوب نمی‌شدند.

طی روزهای گذشته و در مصاحبه‌های متعدد خواندیم که کشورهایی نظیر قرقیزستان، ترکمنستان، تاجیکستان و... در سالهای اخیر پیشرفتِ قابل‌ملاحظه‌ای در کاراته‌ی آسیا داشته‌اند و اکنون جزو رقبای جدی کاراته‌ی ایران در قاره‌ی آسیا محسوب می‌شوند. مدعیان در مقام اثباتِ ادعای خود، به این مطلب استناد می‌کردند که کاراته‌کاهای کشورهای مذکور در رقابتهای جام باشگاههای آسیا، نمایندگان کشورمان را به دردسر انداخته‌اند و این خود بیانگر این واقعیت است که کاراته‌ی این کشورها در سالهای اخیر، جهشی عظیم را تجربه کرده است. البته در اینکه دنیا و مافیها، همواره در جهتِ رشد و تکامل حرکت می‌کند، هیچ شکی نیست و یقیناً کاراته‌ی کشورهای آسیایی هم از این قاعده مستثنی نمی‌باشد لکن آنچه مسلم است اینکه کاراته‌ی ایران هم جزو همین دنیا و مافیهاست و لذا کاراته‌ی کشورمان نیز مطابق همان قاعده‌ی کلی، به سمتِ پیشرفت و تکامل حرکت کرده است. دلیل این مدعا هم، درخشش وصف‌ناپذیر ملی‌پوشان کاراته ایران در تاتامی‌های آلمان و کسب عنوان قهرمانی جهان است. بنابراین شاید دردسرآفرینی کاراته‌کاهای کشورهای مذکور در مقابل نمایندگان کاراته ایران، بیش از آنکه به پیشرفتِ آنها مربوط باشد، به عملکردِ نه چندان مناسبِ کادرفنی تیم دانشگاه آزاد بازگردد.
 
اکنون و با توجه به اینکه هیچ پیشرفتی بصورتِ یک شبه و دفعتاً حاصل نمی‌گردد بلکه نیازمند طی شدنِ یک بازه‌ی زمانی معین است، به مرور نتایج کشورهای مذکور در رقابتهای آسیایی اخیر و در بخش بزرگسالان می‌پردازیم تا به جایگاه آنها در کاراته‌ی آسیا، بیشتر و بهتر پی ببریم.

قرقیزستان:
نمایندگان کاراته‌ی این کشور در رقابتهای آسیایی امارات موفق به کسب هیچ مدالی نشدند. ملی‌پوشان کاراته قرقیزستان جز در دو وزن (منهای 60 و منهای 84 کیلوگرم) در سایر اوزان، در همان گام نخست مقابل حریفان مغلوب شدند. نمایندگان این کشور در دو وزنِ منهای 60 و منهای 84 کیلوگرم نیز در دومین گام، با قبول شکست برابر حریفان از دور رقابتها کنار رفتند. این در حالیست که ملی‌پوشان کاراته قرقیزستان در بازیهای آسیایی اینچئون هم موفق به کسب هیچ مدالی نشدند.

تاجیکستان:
تاجیک‌ها نیز در رقابتهای آسیایی امارات و با ارائه‌ی نمایشی ضعیف، بدون کسب هیچ مدالی به کشورشان بازگشتند. تاجیکها در امارات همانند قرقیزستانی‌ها در تمامی اوزان (جز دو وزن) بازنده‌ی دور اول بودند و تنها در اوزان منهای 50 کیلوگرم بانوان و مثبتِ 84 کیلوگرم آقایان، توانستند به دور دوم رقابتهای آسیایی امارات راه یابند و سپس با قبول شکست برابر حریفان، از دور رقابتها حذف شدند. نمایندگان کاراته تاجیکستان در بازیهای آسیایی اینچئون هم موفق به کسب هیچ مدالی نشدند.

ترکمنستان:
در کارنامه‌ی کاراته‌ی ترکمنستان نیز همانند تاجیکستان و قرقیزستان، کسب هیچ مدالی در رقابتهای آسیایی امارات و بازیهای آسیایی اینچئون، مشاهده نمی‌شود.

ازبکستان:
ازبک‌ها در قیاس با سه کشور پیشین، کارنامه‌ای بهتر در رقابتهای آسیایی دارند. این کشور در پیکارهای آسیایی امارات و در وزن منهای 61 کیلوگرم بانوان، موفق به کسب مدال طلا شد. این مدال، تنها مدال کاراته‌ی ازبکستان در رقابتهای آسیایی امارات و در بخش بزرگسالان بود. همچنین نمایندگان کاراته ازبکستان در بازیهای آسیایی اینچئون با کسب یک مدال نقره و دو برنز، در مکان هشتم ایستادند.

کشورهای فوق، کشورهایی بودند که در روزهای گذشته و به شکلی ناباورانه، بارها نامشان در رسانه‌های داخلی به عنوان قدرتهای حاضر در پیکارهای جام باشگاههای آسیا بُرده شد! اما آیا می‌توان پذیرفت که این کشورها با کارنامه‌ای که در آخرین رقابتهای آسیایی از خود بر جای گذاشته‌اند، رقبای قابل ذکری برای کاراته ایران که عنوان قهرمانی جهان را یدک می‌کشد، باشند؟! آیا باید بپذیریم که این کشورها (به ویژه سه کشور نخست) دفعتاً و به شکل ناگهانی در چندماه گذشته، آنچنان در کاراته پیشرفت کرده‌اند که از یک کشورِ فوق‌العاده ضعیف و بدونِ مدال در آسیا، تبدیل به کشورهایی شده‌اند که برای قهرمان جهان، خط و نشان می‌کشند؟! آیا چنین تصوری، معقول و حکیمانه است؟!

در پیکارهای جام باشگاههای آسیا اگرچه تیم کاراته دانشگاه آزاد اسلامی در مجموع و با کسب 9 مدال طلا، یک نقره و پنج برنز به عنوان قهرمانی دست یافت لکن نباید فراموش کنیم که در این رقابتها و در بخش کومیته‌ی انفرادی آقایان، از شش فرصتِ موجود، تنها موفق به کسب دو مدال طلا و دو برنز شدیم! نتیجه‌ای که هرگز و توسط هیچ کارشناسی، مثبت ارزیابی نخواهد شد.

در اثباتِ این حقیقت که نتایج نمایندگان کاراته کشورمان در رقابتهای جام باشگاههای آسیا و در بخش کومیته‌ی انفرادی مردان به هیچ وجه قابل‌قبول نبوده، همین بس که نتایج این پیکارها را با مسابقات آسیایی امارات 2013 مقایسه کنیم. در پیکارهای آسیایی امارات، نمایندگان کاراته کشورمان در بخش کومیته‌ی انفرادی مردان و از 6 فرصتِ موجود، موفق به کسب 4 مدال طلا، یک نقره و یک برنز شدند و البته ناگفته پیداست که سطح رقابتهای آسیایی امارات از هر نظر بالاتر از پیکارهای جام باشگاههای آسیا در تاشکند ازبکستان بود چرا که این رقابتها (جام باشگاههای آسیا) به هیچ وجه مورد استقبال کشورهای آسیایی قرار نگرفت و اصولا با نگاهی گذرا بر کشورهای شرکت‌کننده در این دو رویداد، بی‌درنگ این حقیقت را تصدیق خواهیم کرد که پیکارهای جام باشگاههای آسیا در سطحی بسیار بسیار نازل‌تر از مسابقات آسیایی امارات برگزار شد. توجه به این نکته ضروری است که در رقابتهای آسیایی امارات و در بخش بزرگسالان، 25 کشور حضور داشتند و حال آنکه در پیکارهای جام باشگاههای آسیا در تاشکند ازبکستان، تنها 9 کشور حضور یافته بودند. (اسامیِ 9 کشورِ حاضر در جام باشگاههای آسیا: ازبکستان، قزاقستان، قرقیزستان، ترکمنستان، تاجیکستان، امارات، کویت، چین و ایران) با این حال بازیکنانی همچون هامون درفشی‌پور و بهمن عسگری که از بهترین‌های حال حاضر کاراته ایران به شمار میروند، در امارات موفق به کسب مدال طلای پیکارهای آسیایی شدند اما در جام باشگاههای آسیا، عنوانی بهتر از مقام سومی این رقابتها بدست نیاوردند.

اطلاعات کامل‌تر در خصوص رقابتهای جام باشگاههای آسیا، طی روزهای آینده بر روی "پایگاه اطلاع‌رسانی ستارگان کاراته" قرار خواهد گرفت و جداول کامل و گویای این مسابقات نیز به همراه اطلاعاتِ تکمیلی، در صورت لزوم برای دکتر محمد دادکان و دیگر مسئولین ورزشی دانشگاه آزاد اسلامی ارسال خواهد شد تا صحت و سقم آنرا از هر نظر مورد بررسی قرار دهند.


و اما سخن پایانی؛

گویند بزرگترین خیانت به سلاطین و حکمفرمایان از جانب افرادی صورت می‌گیرد که در مشاوره‌های خود، مدام به سلاطین القا می‌کنند که همه چیز بر وفق مراد است و هیچ مشکلی در قلمروی پادشاهی آنها وجود ندارد. این مشاوران با هدفِ محبوب شدن نزد سلاطین، تمامی مشکلات و معضلاتِ قلمروی حکومتی سلطان را انکار می‌کنند تا پادشاه را خشنود و خود را نزد او محبوب سازند. غافل از اینکه این عمل، در نهایت به توسعه‌ی مشکلات و نابودی سلطان خواهد انجامید. لذا دلسوز واقعی، آن مشاوری است که حتی به قیمتِ رنجیدنِ سلطان هم، واقعیت‌ها را مطرح و برای حل مشکلات، تلاش کند.

مثال فوق را می‌توان به رسانه‌های خبری نیز تعمیم داد. رسانه‌های خبری می‌توانند پس از پایان هر مسابقه و بدون توجه به واقعیت‌ها، به تعریف و تمجید از مسئولین تیمها و باشگاهها بپردازند و موجباتِ خشنودی و رضایتِ آنها را فراهم آورند و یا اینکه با بیان واقعیت‌ها و طرح مشکلاتِ موجود، در صدد رفع مشکلات و نارسایی‌ها برآیند ولو اینکه این موضوع به مذاق مسئولین تیمهای ورزشی خوش نیاید.

اگر ستارگان کاراته عنوان میدارد که نتایج رقابتهای جام باشگاههای آسیا در بخش کومیته‌ی انفرادی مردان، به هیچ وجه در خور شأن و نام بلند کاراته ایران نبوده، برای اثبات ادعای خود، دلایل محکم و منطقی دارد و لذا شایسته نیست که انتقادشوندگان، این ادعا را به معنای دشمنی با خود بدانند که البته اگر هم چنین پندارند، باز هم تفکر آنها، کوچکترین تاثیری بر روندِ حرکتی این گروه خبری نخواهد داشت چرا که اصولا "ستارگان کاراته" در پی جلبِ نظر و یا تایید شدن از سوی هیچ فرد و یا گروهی نیست و صرفاً آنچه را که درست می‌پندارد، بیان خواهد کرد ولو اینکه مورد لعن و نفرین یکایک اهالی کاراته کشور واقع شود. این یک حقیقت مسلم است که نه تشویق‌ها و نه نفرین‌ها، ذره‌ای در مسیر حرکتی این گروه خبری، تغییر ایجاد نخواهد کرد و ما همچنان محکم و استوار، به بیان آنچه که حقیقت می‌پنداریم خواهیم پرداخت و تا زمانی که ستارگان کاراته پا برجاست، آرمان‌های این گروه خبری نیز پا برجا خواهد ماند.

کارشناسان موردِ مشورتِ گروه خبری ستارگان کاراته، عنوان میدارند که نتایج نمایندگان کاراته کشورمان در رقابتهای جام باشگاههای آسیا در بخش کومیته انفرادی مردان، هرگز در خور نام و اعتبار کاراته ایران نبوده و برای اثبات این ادعا نیز به شکستِ برخی از برترین‌های کاراته کشورمان در تاتامی‌های ازبکستان اشاره می‌کنند. صاحبنظران معتقدند در رقابتهایی با سطح جام باشگاههای آسیا که با حضور تنها 9 کشور آسیایی برگزار شد، شکستِ بازیکنانی همچون علی فداکار، بهمن عسگری، هامون درفشی‌پور و حسین سمندر که از بهترین‌های حال حاضر کاراته‌ی ایران محسوب می‌شوند و هر یک عناوین متعدد قهرمانی در آسیا و یا لیگ‌های جهانی را در کارنامه دارند، توجیه‌پذیر نیست و بیانگر این حقیقت است که عملکردِ کادرفنی این تیم در رقابتهای مذکور و در بخش کومیته‌ی انفرادی مردان، بسیار ضعیف و غیرقابل‌دفاع بوده است. اکنون مخالفین این ادعا اگر دلایلی برای ردِ این استدلالِ محکم و قاطع دارند، بسم‌الله! ستارگان کاراته آماده‌ی شنیدن و انعکاس ادله‌ی آنهاست...