دارنده نشان برنز المپیک ناشنوایان: چه فرقی با ورزشکاران شنوا دارم؟

بانوی کاراته‌کای خوزستانی پس از کسب مدال برنز المپیک ناشنوایان گفت: برای رسیدن به مدال در شرایط سخت و زیر صفر تمرین می‌کنم و حمایتی از من نمی‌شود. مگر چه فرقی با ورزشکاران شنوا دارم؟

عاطفه بعیات در گفت‌وگو با  ایسنا، در خصوص کسب نشان برنز در رقابت‌های المپیک ناشنوایان ترکیه، اظهارکرد: در اولین دیدار به مصاف کاراته‌کایی از کشور ترکیه رفتم که موفق شدم او را شکست دهم. در دیدار دوم با ورزشکاری از اوکراین مبارزه کردم که متاسفانه شکست خوردم و عنوان سوم این رقابت‌ها را به‌دست آوردم.

وی با بیان این‌که هر دو حریفم خوب بودند، گفت: در دومین مبارزه‌ام حواسم به وقت بازی نبود و اگر مربی‌ام بیشتر من را راهنمایی می‌کرد، می‌توانستم کاراته‌کای اوکراینی را هم شکست دهم و به فینال برسم.

این بانوی کاراته‌کای ناشنوا گفت: از عملکرد خودم در المپیک ناشنوایان راضی هستم و دوست دارم با حضور مربیان جدید در تیم‌ملی، تکنیک‌های جدید را فرا بگیرم.

وی در ادامه گفت: هدفم این است با تلاش‌های بیشتری که در ادامه این راه خواهم داشت و با کسب تکنیک‌های جدید، در رقابت‌های آسیایی و جهانی نیز به مدال‌های رنگارنگ برسم.

بعیات با گله‌مندی از عدم حمایت از سوی مسوولان استان، عنوان کرد: تاکنون مسوولان هیچ حمایتی از من نداشته‌اند و انتظار دارم که از سوی آن‌ها بیشتر حمایت شوم.

وی افزود: چهار سال پیش هم که از مسابقات المپیک ناشنوایان با مدال برنز به خوزستان برگشتم، هیچ کسی از من تقدیر نکرد. آن موقع به‌تازگی پدرم فوت شده بود و در شرایط روحی خوبی هم نبودم ولی بازهم هیچ کسی به من و مدال‌آوری‌ام توجه نکرد.

این ورزشکار خوزستانی گفت: من برای رسیدن به مدال و کسب افتخار برای ایران و خوزستان، در شرایط سخت و زیر صفر تمرین می‌کنم و زحمت می‌کشم ولی حمایتی از من نمی‌شود و مگر چه فرقی با ورزشکاران شنوا دارم؟