کمیته فنی از نگاه محمدرضا رشیدنیا

  کمیته فنی از نگاه محمدرضا رشیدنیا


اهمیت انکارناپذیر کمیته فنی و نقش بسزایی که فعالیت‌های اصولی این نهاد در رشد و توسعه کاراته کشور دارد، ستارگان کاراته را بر آن داشت تا از محمدرضا رشیدنیا، کارشناس کاراته و سرمربی تیم ملی ماکائو دعوت کند تا با ارسال یادداشتی برای این پایگاه خبری، به بررسی نقاط ضعف و قوت کمیته فنی پرداخته و مواردی را که می‌بایست در جلسات این کمیته لحاظ شود، برشمارد.


این کارشناس کاراته و مربی اسبق تیم ملی نیز درخواست ستارگان کاراته را با ارسال یادداشتِ ذیل، اینگونه پاسخ داد:


یادداشت ارسالی از سوی محمدرضا رشیدنیا، سرمربی تیم ملی کاراته ماکائو

بدون شک مهمترین اعتبار و ارزش کاراته  بر "فن" و "امور فنی‌اش"  استوار است، بی‌تردید فدراسیون کاراته به عنوان مرجع قانونی جهت اعتلا و پیشرفت این ورزش بایستی به "امور فنی" اهتمام ورزیده و آن را سر و سامان بخشد. متاسفانه باید اذعان و اعتراف کرد که در طول تاریخ کاراته ایران در اکثر اوقات "مقوله فن"در غربت و عزلت و انزوا به سر برده و کمتر در جهت اعتلای آن به معنای واقعی و عام اقدامی عاجل صورت گرفته است. فدراسیون کاراته هر از گاهی سعی کرده جامه‌ای بد قواره را بر تن نحیف و لاغر امور فنی پوشانده تا بلکه برای رفع تکلیف هم که شده آن را از گوشه‌نشینی و انزوا خارج کند! اما مسئولین فدراسیونی که یکی پی از دیگری سکان اداره این رشته را در دست گرفته‌اند علی‌رغم تلاش و کوشش، هرگز توفیق چندانی حاصل نکرده‌اند و مقوله "فن"  همچنان در کاراته (راه گم کرده)  و سر در گم و حیران در گوشه ای کز کرده است!

اما با نقبی مختصر بر کمیته فنی، مهمترین پاسدار و متولی فن در کاراته در طول سه دهه گذشته در می‌یابیم که چه بر سر فن کاراته این کشور آمده است.  

 ترکیب اصلی کمیته فنی بیست وچند سال دست نخورده باقی مانده بود و متاسفانه اعضای سابق کمیته فنی (به رغم احترام ویژه ای که برای تک تک آنها قایلم)  به دلیل دور بودن از فن روز کاراته قادر نبودند  که کوچکترین مشکلی از مشکلات و معضلات  کاراته را از نقطه نظر فنی حل کرده و کوچکترین گره را از گره‌های کور این رشته بگشایند!

کمیته فنی کاراته سالها بلکه دهه‌ها  از کورس فنی کاراته کشور بسیار عقب‌تر بود و عملا قادر به همراهی کاراته کشور به دلیل فرسنگها فاصله‌اش نبود!

تنها هنر کمیته فنی در طول بیش از دو دهه گذشته تبدیل شدنش به ماشین مهر و امضا برای روسای فدراسیونها بوده آنجا که مسئولین وقت درمانده و مستاصل می‌شدند، به دنبال مشروعیت بخشیدن به کارهای غیرمنطقی، خطی، سبکی و غیرکارشناسی خود از مهر تایید کمیته فنی استفاده می‌کردند! که مصداقهایش بی‎شمار است و در تاریخ کاراته ثبت شده و شاید روزی از لابه لای تاریخ این رشته بیرون آید و جامعه کاراته را به تامل و ارزیابی و تحلیل عملکرد این کمیته در طول بیش از دو دهه گذشته فرا بخواند؟!

نیز یادآور شده‌ایم ما بر این باوریم که رعایت حریم و حفظ حرمت در همه رشته‌ها برای بزرگ و کوچک ضرورتی اجتناب ناپذیر است و قدمت و کسوت در همه مشاغل قابل اعتناست، اما قدمت و کسوت با همه قداست و اعتبارش همه چیز ورزش نبوده و نیست و نمی‌تواند همانند شمشیر داموکلس بر سر ورزش و به ویژه کاراته کشور قرار گرفته و از آن سوء استفاده شود و متاسفانه شاهد بودیم که کمیته فنی هیچگاه نتوانست زیر بار سنگین مشکلات و معضلات فنی دوام آورده و قد راست کند و آنها در بیشتر اوقات درگیر تضادهای درونی و اختلافات شخصی و گروهی بودند و...

پیشتر نیز یادآور شده‌ایم فدراسیون کاراته اگر راه پیشرفت این رشته را به صورت اصولی و ریشه‌ای دنبال می‌کند و نه به صورت مقطعی و جرقه‌ای، بایستی از نیروهای جوان و بالقوه و توانمند کاراته سود جسته و علاوه بر دگرگونی در کادرهای اداری و اجرایی، در کادر فنی (مراد کمیته فنی است) نیز تحولی اساسی و بنیادی را دامن بزند.

اما کمیته فنی دور جدید فعالیتش را با تغییراتی در کادر(اعضا) و آیین نامه و مرام‌نامه‌اش آغاز کرده است و هنوز زود است که کارنامه چند ماهه  این تشکل را به نقد و بررسی بنشینیم. امید آن داریم این کمیته همانطور که از نامش پیداست به رسالت فنی‌اش به خوبی عمل کرده و با بهره‌گیری از تجربه تلخ و شیرین پیشینیان، مسیر پیشرفت فنی کاراته را به طور اصولی و پایدار بپیماید.