پیکارهای انتخابی تیم ملی و حضور پرمعنای جمشید سلیمی

 حواشی مبارزه‌ی جنجالی سمندر و درفشی‌پور؛

پیکارهای انتخابی تیم ملی و حضور پرمعنای جمشید سلیمی


رقابتهای انتخابی تیمهای ملی بزرگسالان و امید در حالی روز یکشنبه (16 خردادماه) در سالن شهید کبکانیان تهران برگزار شد که حضور جمشید سلیمی، پیشکسوتِ کاراته‌ی کشور در این پیکارها، آن هم پس از استعفای ناگهانی محمد آرین‌خو از سِمتِ مدیریتِ فنی تیمهای ملی، پرمعناترین اتفاقِ روز یکشنبه را رقم زد.
 

حضور جمشید سلیمی در سالن شهید کبکانیان تهران و ارتباطِ گرم و صمیمانه‌ی او با اعضای کادرفنی و دبیر فدراسیون، می‌تواند به معنای رفعِ بسیاری از اختلافاتِ گذشته‌ی او با فدراسیون علیرضا سمندر باشد و این یعنی فدراسیون کنونی، احتمالاً گامهای بلندی در خصوص رفع اختلافات با پیشکسوتانی همچون جمشید سلیمی برداشته است که اگر اینچنین باشد، اختلافِ محمد آرین‌خو با فدراسیون کاراته به حاشیه رفته و از درجه‌ی اهمیتِ آن به شدت کاسته می‌شود.     

به گزارش "پایگاه اطلاع‌رسانی ستارگان کاراته" مدعیان حضور در رقابتهای آسیایی ژاپن و پیکارهای جهانی اندونزی روز یکشنبه (16 خردادماه)  برای تصاحب پیراهن تیم ملی به مبارزه با یکدیگر پرداختند تا دورنمای چهره‌ی نفراتِ برتر و مسافرانِ احتمالی ژاپن و اندونزی، رفته‌رفته برای اعضای کادرفنی و تمامی علاقمندان به هنر رزمی کاراته نمایان گردد. اگر چه اعضای کادرفنی تیم ملی بزرگسالان پس از پایان رقابتهای انتخابی، از اعلام نام بازیکنانِ منتخب برای اعزام به رقابتهای آسیایی ژاپن خودداری کردند، لکن اسامی منتشر شده توسطِ روابط عمومی فدراسیون کاراته و نیز ترتیبِ معنادارِ نام بازیکنانِ هر وزن، می‌تواند بیانگر این حقیقت باشد که چهره‌ی کاراته‌کاهای اعزامی به ژاپن، تا حد زیادی برای اعضای کادرفنی مشخص شده است.


غلامرضا دباغیان، سرمربی تیم ملی کاراته کشورمان پس از پایان رقابتهای انتخابی در گفتگویی کوتاه با "پایگاه اطلاع‌رسانی ستارگان کاراته" عنوان کرد: در برخی اوزان، عملکردِ کاراته‌کاها به گونه‌ای بود که نمی‌توان با قطعیت از برتری یک بازیکن نسبت به سایرین سخن گفت و لذا در این اوزان نیاز به بررسیِ بیشتر و دقیق‌تر احساس می‌شود. در اوزانی هم که برتریِ یک بازیکن نسبت به سایرین کاملاً محسوس بود، گزینش نهاییِ بازیکنِ برتر جهتِ اعزام به رقابتهای آسیایی ژاپن، به شرطی صورت خواهد گرفت که این برتری در روزها و هفته‌های آینده نیز حفظ شود و بازیکنِ موردِ نظر، عملکردی مثبت در مراحل مختلفِ اردوهای تیم ملی داشته باشد. لذا هیچیک از بازیکنان نباید از هم‌اکنون خود را مسافرِ ژاپن بدانند و احساس کنند که هیچ خطری از ناحیه‌ی رقبای داخلی، آنها را تهدید نخواهد کرد.

اما در پیکارهای انتخابیِ روز یکشنبه، رضا روشن در وزن منهای 55 کیلوگرم، به عنوان بازیکنِ برتر معرفی شد و محمد خادم رضایی نیز در جایگاه دوم قرار گرفت تا تعقیب‌کننده‌ی روشن برای اعزام به رقابتهای آسیایی ژاپن باشد. رضا روشن بازیکنی است که در پیکارهای سوپرلیگ سال 92 و 93، بهترین عملکرد را به نمایش گذاشته و تقریباً تمامی رقبا را یکی پس از دیگری از پیشِ رو برداشته است. او به شرطِ آنکه وضعیتِ کنونیِ خود را حفظ کند، می‌تواند نماینده‌ای شایسته برای کاراته ایران در رقابتهای آسیایی ژاپن باشد. اتفاقِ ناخوشایندِ این وزن، حذفِ زودهنگامِ مجید حسن‌نیا از اردوهای تیم ملی بود. این بازیکن که عنوان قهرمانی رقابتهای آسیایی امارات را با شایستگی بدست آورد، بر اساس نتایج حاصل در انتخابی روز یکشنبه، نتوانست جزو دو بازیکنِ برتر این وزن باشد و لذا از اردوهای تیم ملی حذف شد. ای کاش محدودیت‌های موجود برای کادرفنی و فدراسیون کاراته از بین می‌رفت تا بازیکنانی همانند حسن‌نیا، فرصتِ ادامه‌ی حضور در اردوهای تیم ملی را داشته باشند.

در وزن منهای 60 کیلوگرم، امیر مهدی‌زاده که طی دو سالِ گذشته، همواره هامون درفشی‌پور را به عنوانِ جدی‌ترین رقیبِ خود می‌دید، اکنون و با خروج درفشی‌پور از این وزن، محمد شهریاری را در تعقیبِ خود می‌بیند. شهریاری از جمله بازیکنانِ مستعدی به شمار میرود که می‌تواند حرف‌های بسیاری برای گفتن در وزنِ منهای 60 کیلوگرم داشته باشد. این بازیکن با قبولِ 2 شکست برابر مهدی‌زاده در انتخابی‌های روز یکشنبه، به عنوان نفرِ دوم این وزن (بعد از امیر مهدیزاده) شناخته شد.

****

اما در وزن منهای 67 کیلوگرم که با ترافیکِ سنگینی از بازیکنانِ برتر روبرو بود، پس از برگزاری رقابتهای انتخابی و مطابق اعلام روابط عمومی فدراسیون کاراته، سعید احمدی، حسین سمندر و هامون درفشی‌پور به عنوان بازیکنانِ اول تا سوم معرفی شدند. در این وزن، سعید احمدی نایب قهرمان رقابتهای جهانی فرانسه و مردِ روزهای سختِ کاراته‌ی ایران با غلبه بر تمامی حریفان، یک روزِ خوب و کاملاً مطلوب را سپری و خود را به عنوانِ کاندیدایِ نخست برای اعزام به رقابتهای آسیایی ژاپن معرفی کرد. فریادهای شادیِ این قهرمانِ پرافتخار، محجوب و با اخلاق کاراته‌ی ایران پس از غلبه بر تمامی حریفان، یکایکِ حاضران در سالنِ شهید کبکانیان تهران را تحتِ تأثیر قرار داد. مجموعه‌ای از دلاوری‌ها، توانایی‌های فنی، فضایل اخلاقی و خصوصیاتِ خاص و منحصر به فردِ سعید احمدی، این قهرمان را به یک چهره‌ی استثنایی و بسیار محبوب در کاراته‌ی ایران مبدل ساخته که همانندش، کمتر در کاراته‌ی این مرز و بوم یافت میشود.

در رقابتِ جنجالی و پر حرف و حدیثِ این وزن که البته تنها رقابتِ حاشیه‌ای در پیکارهای انتخابی روز یکشنبه بود، هامون درفشی‌پور در برابر حسین سمندر به میدان رفت. درفشی‌پور که در مبارزه‌ی قبلی از ناحیه‌ی زانو مصدوم شده بود، در جریان رقابت با حسین سمندر بار دیگر مصدوم شد و موقتاً از ادامه‌ی مبارزه بازماند. پس از اینکه درفشی‌پور بر اثر مصدومیت و از شدتِ درد بر روی زمین افتاد، قاضیانِ میدان مطابق قوانین داوری، زمان را به مدتِ 10 ثانیه محاسبه کرده و سپس درفشی‌پور را بازنده اعلام کردند. این تصمیم از سوی داوران، با اعتراضِ درفشی‌پور مواجه شد. در این لحظه اعضای کادرفنی از مسئول کمیته‌ی داوران خواستند تا اجازه‌ی ادامه‌ی رقابت به درفشی‌پور داده شود. در نتیجه درفشی‌پور مبارزه‌ی خود را با حریف در زمانِ باقی‌مانده ادامه داد و در نهایت به عنوانِ بازیکنِ پیروز از تاتامی خارج شد.


درفشی‌پور پس از پایان این پیکار در گفتگو با ستارگان کاراته، علتِ اعتراضِ خود را به تصمیم داوران، اینچنین عنوان کرد: پس از مصدومیت و افتادن بر روی زمین، به هیچ وجه از این موضوع مطلع نشدم که داوران قرار است قانون 10 ثانیه را برایم إعمال کنند. در واقع قاضیانِ میدان، این مطلب را به من اطلاع ندادند و این در حالیست که مطابق قانون، هرگاه داوران بخواهند به محاسبه‌ی زمان برای إعمال قانون 10 ثانیه بپردازند، می‌بایست این موضوع را با صدای زنگ به اطلاعِ بازیکنِ مصدوم برسانند اما متاسفانه این اتفاق در مبارزه‌ی من و حسین سمندر رُخ نداد. قطعاً اگر من صدای زنگِ داوران را به نشانه‌ی آغاز محاسبه‌ی زمان برای إعمال قانون 10 ثانیه می‌شنیدم، بی‌درنگ از روی تاتامی برمی‌خاستم و اجازه نمی‌دادم که بازی بُرده با شکست جایگزین شود.


درفشی‌پور همچنین به صحنه‌ی دیگری هم اعتراض داشت و عنوان می‌کرد که در جریان رقابت با حسین سمندر، در یک صحنه، سه داور برای او درخواستِ امتیازِ ایپون کرده‌اند اما این تقاضا با مخالفتِ جواد سلیمی، رییس کمیته داوران فدراسیون کاراته مواجه شده و لذا با تصمیم قاضی‌القضاتِ کاراته ایران، هیچ امتیازی برای او در نظر گرفته نشده است! این موضوع به شدت از سوی جواد سلیمی تکذیب شد و اعلام کرد که هرگز چنین صحنه‌ای را به یاد ندارد.

سلیمی در گفتگو با "ستارگان کاراته" و در توضیح پیرامونِ مسائلِ پیش‌آمده، اظهار داشت: درفشی‌پور در جریان مبارزه با سمندر، بر اثر مصدومیت به زمین افتاد و پس از گذشتِ 10 ثانیه، نتوانست به ادامه‌ی مبارزه بپردازد. ما زمان را مطابق قانون محاسبه کردیم و این موضوع نیز به اطلاع درفشی‌پور رسید. او مدت طولانی بر روی تاتامی افتاده بود و توانایی ادامه‌ی مبارزه با حریف را نداشت. مطابق قوانین داوری در چنین شرایطی، بازیکنی که قادر به ادامه مبارزه نباشد و یا به عبارتی پس از گذشتِ 10 ثانیه، نتواند بر روی پاهای خود آنهم با تعادلِ کامل بایستد، بازنده‌ی دیدار است. در اینجا هم قانون اجرا و درفشی‌پور بازنده شد. اگر عکسِ این موضوع هم اتفاق افتاده بود و سمندر برای مدتی بیش از 10 ثانیه بر روی تاتامی می‌افتاد و قادر به ایستادن نبود، یقیناً او نیز از سوی قاضیانِ میدان، بازنده اعلام می‌شد. قانون برای همه یکسان است و اجرای عدالت، تنها هدفِ من و دیگر همکارانم در رقابتهای کاراته است. در این مبارزه هم عدالت اجرا و سمندر برنده شد. اما پس از اعلام رأی کیکن (بازنده) برای درفشی‌پور، کادرفنی از ما خواست تا فرصتی دیگر به درفشی‌پور داده شود. ما هم نظر کادرفنی را تأمین کردیم اما آنچه مسلم است اینکه مطابق قوانین داوری، درفشی‌پور بازنده‌ی این دیدار با نتیجه‌ی 8 بر صفر بود.



سمندر: ای کاش پدرم رییس فدراسیون نبود!

اما حسین سمندر گفتگوی خود را با "ستارگان کاراته" اینچنین آغاز کرد: در مبارزه با درفشی‌پور با رأی داوران و مطابق قانون، پیروز میدان شدم اما کادرفنی خواست تا فرصتی مجدد به درفشی‌پور بدهد و من نیز به تصمیم مربیان احترام گذاشتم و مطابقِ خواستِ اعضای کادرفنی، دوباره وارد تاتامی شده و به رقابت با درفشی‌پور پرداختم. بدونِ هیچ اعتراضی، دستور مربیان را اطاعت کردم و البته این وظیفه‌ی تمامی بازیکنان است.





سمندر در پاسخ به این پرسش که مبارزه با درفشی‌پور و حواشیِ این دیدار را چگونه ارزیابی می‌کند، ابراز داشت: فقط آرزو می‌کنم که ای کاش پدرم رییس فدراسیون نبود! هرگاه در برابر اعتراضاتِ غیرمنطقی سایرین سکوت می‌کنم، می‌گویند محکوم است و حرفی برای گفتن ندارد، هرگاه پاسخ می‌دهم، می‌گویند به پشتوانه‌ی منصبِ پدرش، در برابر منتقدین می‌ایستد... ای کاش پدرم رییس فدراسیون نبود تا من هم مانند سایرین، توان و قدرتِ پاسخگویی در برابر منتقدین را داشتم. به نظرم ریاستِ پدرم بر فدراسیون، باعث شده تا در بسیاری از موارد، حقوقم تضییع شود و هرگاه می‌خواهم لب به انتقاد بگشایم، با نگاه‌های سنگین و معنادارِ اطرافیان روبرو می‌شوم که همگی مرا به سکوت فرا می‌خوانند. نگاههایی که با فریادهای خاموش، مرتباً این جمله را تکرار می‌کنند که تو پسر رییس فدراسیون هستی و نباید هرگز و در هیچ شرایطی از وضعیتِ موجود انتقاد کنی... ای کاش پدرم رییس فدراسیون نبود تا من هم مثل سایرین سخن می‌گفتم و از حقوقم دفاع می‌کردم. واقعا در حال حاضر، بزرگترین آرزوی ورزشی‌أم این است که ای کاش پدرم رییس فدراسیون نبود...

سمندر اظهاراتِ خود را با این جملاتِ ناتمام به پایان بُرد: اگر این موضوع بصورتِ عکس اتفاق افتاده بود و داوران پس از اعلام رأیِ کیکن برای من، بار دیگر فرصتِ ادامه‌ی مبارزه در برابر درفشی‌پور را به بنده می‌دادند، آنگاه جامعه‌ی کاراته و درفشی‌پور چه عکس‌العملی نشان میدادند؟! ستارگان کاراته چگونه با این موضوع برخورد می‌کرد؟! آیا همه از این موضوع انتقاد نمی‌کردند که به چه دلیل پس از اعلام رای داوران و پیروزی درفشی‌پور، بار دیگر مبارزه ادامه یافت؟ اما من هیچ اعتراضی نکردم و به نظر مربیان احترام گذاشتم و حالا با کمال تعجب می‌بینم که باز هم این حسین سمندر است که محکوم میشود و این درفشی‌پور است که اعتراض می‌کند! او به چه چیزی اعتراض می‌کند؟! هامون درفشی‌پور چرا اینگونه... بگذریم! بهتر است چیزی نگویم تا باز هم اسیر نگاههای اطرافیان نشوم. از قرارِ معلوم، من محکومم که تمامی حرفهایم را تنها در دلِ شب و فقط با خدای خودم بازگو کنم.

****

از رقابتهای انتخابی وزنِ منهای 67 کیلوگرم و حواشیِ مربوط به آن که بگذریم، پیکارهای وزن منهای 75 کیلوگرم نیز از جذابیت بالایی برخوردار بود. در این وزن ابراهیم حسن‌بیگی، شرایط بسیار مطلوبی داشت و توانست با ارائه‌ی نمایشی تحسین‌برانگیز و با غلبه بر حریفان، به عنوان بازیکنِ برتر شناخته شود. این کاراته‌کای سریع، چابک و فرصت‌طلب، از هم‌اکنون دورخیزِ خود را برای درخشش در رقابتهای آسیایی ژاپن آغاز کرده است. سعید فرخی قهرمان سالهای نه چندانِ دور کاراته کشورمان هم بازگشتی مقتدرانه به تیمهای ملی داشته و اکنون پس از ابراهیم حسن‌بیگی، جایگاه دوم وزن منهای 75 کیلوگرم را به خود اختصاص داده است.

در این وزن بهمن عسگری، قهرمان پرافتخار تیم ملی کاراته کشورمان و دارنده‌ی مدال طلای امیدهای جهان نیز حضور دارد. عسگری اگرچه در انتخابی روز یکشنبه، جایگاه سوم وزن منهای 75 کیلوگرم را به خود اختصاص داد اما هرگز نمی‌توان از کنار نام و توانایی‌های انکارناپذیرِ او به سادگی گذشت. او در رقابتهای جهانی آلمان نیز مبارزاتِ بسیار جذابی را به نمایش گذاشت و تنها بر اثر یک حادثه‌ی کم‌نظیر، فرصتِ کسب مدال در بخش انفرادی را از دست داد. عسگری اما در بخش کومیته‌ی تیمی، یکی از بهترین و شایسته‌ترین نمایندگان سرافراز کاراته‌ی کشورمان در تاتامی‌های آلمان بود که نقشی بسیار پررنگ و انکارناپذیر در کسب عنوان قهرمانی پیکارهای کومیته‌ی تیمی جهان داشت. با این اوصاف به نظر میرسد گزینش نهایی نماینده‌ی کاراته کشورمان در وزن منهای 75 کیلوگرم، به یک معادله‌ی پیچیده برای مربیان تیم ملی تبدیل شده باشد. معادله‌ای که به هر حال باید طی روزهای آینده توسط اعضای کادرفنی حل و جوابِ آن نیز صراحتاً اعلام شود.

در وزن منهای 84 کیلوگرم، ذبیح‌الله پورشیب با غلبه بر تمامی حریفان، فاتحِ مطلق و نفر اولِ این وزن لقب گرفت. پس از ملی‌پوش پرافتخار کاراته‌ی کشورمان که در سالهای اخیر، کوله‌باری از مدال و افتخار را برای کاراته ایران به ارمغان آورده است، کیوان بابان و یونس نوروزی، به ترتیب جایگاه دوم و سوم این وزن را به خود اختصاص دادند.

سجاد گنج‌زاده، گنجینه‌ی غالباً پیروز کاراته‌ی ایران نیز همانطور که انتظار می‌رفت، به عنوان مردِ شماره یکِ وزن مثبتِ 84 کیلوگرم تیم ملی کاراته کشورمان معرفی شد و این در حالیست که برادر بزرگترِ او (موسی گنج‌زاده) که عنوان قهرمانی رقابتهای کشوری کرمانشاه را نیز در کارنامه دارد، با ارائه‌ی عملکردی مطلوب، به عنوان بازیکنِ دوم این وزن شناخته شد. ایمان سنچولی هم که در ماههای اخیر در میادین بین‌المللی خوش درخشیده، در جایگاه سوم وزن مثبت 84 کیلوگرم تیم ملی کاراته ایران ایستاد.

این تیم برای حضوری مقتدرانه در رقابتهای آسیایی که قرار است شهریورماهِ سال جاری در ژاپن برگزار شود، آماده می‌شود. مردانِ پرافتخاری که پس از فتح بلندترین قله‌ی کاراته جهان در تاتامی‌های آلمان، اکنون در اندیشه‌ی کسب افتخاری دیگر در سرزمین آفتابِ تابان (ژاپن) به سر می‌برند.