عباسعلی: جوان ایرانی ثابت کرد حجاب محدودیت نیست

  عباسعلی: جوان ایرانی ثابت کرد حجاب محدودیت نیست


به مناسبت هفته جوان با حمیده عباسعلی به عنوان یک جوان ورزشکار موفق همراه شدیم تا او از راهی که طی کرده بگوید، از افتخاراتی که کسب کرده، تلاشی که می کند و وعده‌هایی که به او دادند اما...

به گزارش "ستارگان کاراته" و به نقل از همایش؛ حمیده عباسعلی از بانوان موفق ورزش ایران است. او برای نخستین بار به مدال طلای بازیهای آسیایی رسید و اولین زن ایرانی بود که بر سکوی نایب قهرمانی جهان ایستاد و کارنامه افتخاراتش را کامل کرد. او با این کار ثابت کرد زنان ایرانی می توانند در میادین جهانی هم بدرخشند، هرچند حتی امکانات یکسانی هم نداشته باشند.
 

برای رسیدن به موفقیت هایی که به دست آورده اید چه مسیری را طی کردید؟

راهی که طی کردم به هیچ عنوان ساده و بدون پیچ و خم نبود اما من هیچ وقت دست از تلاش برنداشتم. از هشت سالگی کاراته را شروع کردم و ۱۷ ساله بودم که وارد تیم ملی شدم. از همان موقع که وارد تیم ملی شدم، باتوجه به اینکه اعزام برون مرزی برای رده سنی جوانان و امید وجود نداشت، در رده سنی بزرگسالان به مدال طلای آسیایی رسیدم. همان سال مجوز حجاب را گرفتیم و موفق شدم در مسابقات آسیایی هنگ کنگ در رده سنی جوانان و امید هم به مدال برنز برسم. درحقیقت مدال طلای اینچئون نخستین مدال برون مرزی من نبود.

شاید برخی تصور می‌کردند با حجاب مسابقه دادن مانع موفقیت‌های بزرگ برای شما باشد. چطور خلاف این نظر را ثابت کردید و فدراسیون جهانی کاراته چه رویکردی نسبت به این موضوع داشت؟

همه ما تلاش می کردیم و آرزو داشتیم بتوانیم در مسابقات رسمی شرکت کنیم؛ به همین دلیل انگیزه زیادی داشتیم. مطمئن بودیم این اتفاق می افتد و وقتی توانستیم مجوز حضور باحجاب در مسابقات را بگیریم، انگیزه بیشتری برای موفقیت پیدا کردیم. به عنوان یک جوان ایرانی ثابت کردیم حجاب برای ما محدودیت نیست بلکه به آن افتخار می کنیم و با همین حجاب بر سکوی نخست دنیا ایستادیم؛ بعد از سال ها توانستیم مجوز بگیریم تا برای کشورمان مدال آوری کنیم. به تمام کشورها ثابت کردیم که زنان ایرانی شایسته هستند و توانایی دارند.

در مسابقات گوانگژو در کسب مدال ناکام بودید اما در اینچئون به خوش رنگ‌ترین مدال رسیدید. چه شد که ناکامی در آن مسابقات را این چنین جبران کردید؟

در آن رقابت ها ۱۹ ساله بودم، شاید تجربه کمی داشتم و می خواستم برای اولین ‌بار که به مسابقات آسیایی اعزام می‌شوم برای کشورم افتخارآفرینی کنم اما قسمت نبود و آن باخت واقعا به من انگیزه داد تا بعد از آن بهترین سال های قهرمانی را بگذرانم. آن شکست درسی شد که بعد از آن دو مرتبه به صورت پیاپی قهرمان مسابقات آسیایی کاراته شدم و در اینچئون هم بر سکوی قهرمانی ایستادم. امیدوارم این قهرمانی ها هم چنان ادامه پیدا کند هرچند خودم هم هرگز دست از تلاشم برنمی دارم.

نگاه مسئولان ورزشی به جوانان را چگونه ارزیابی می کنید؟

هرچه هست امیدوارم باز هم نگاه ها بهتر و بیشتر از این باشد. بانوان هم با مدال هایی که در مسابقات اینچئون به دست آوردند ثابت کردند توانایی و پتانسیل لازم را دارند. آنها نسبت به مسابقات قبلی پیشرفت قابل توجهی داشته اند و حالا مسئولان از آنها انتظار بیشتری دارند.

این برای تمام ورزشکاران است یا فقط بانوان؟

در کل ورزش سطح امکانات بانوان و مردان یکسان نیست. امیدوارم این شرایط سد راه نشود و بتوانیم برای کشورمان آنچه را که هستیم نشان دهیم. در سایر کشورها برای مرادن و زنان تبعیض قائل نمی شوند و امکانات را برای همه یکسان در نظر می گیرند.

بعد از مسابقات آسیایی و جهانی از شما تقدیر شد؟

نمی خواستم این موضوع را مطرح کنم اما فرمانداری و تربیت بدنی شهرری به من قول داده بودند که در اردیبهشت ماه از من تجلیل کنند اما هنوز خبری نیست. مگر ما چند بانوی طلایی در اینچئون داشتیم؟ به غیر از من، نجمه خدمتی صاحب گردن آویز طلا شد. از او به نحوی تقدیر کردند هرچند باید بیشتر از اینها از او تجلیل می‌شد اما برای من این اتفاق نیفتاد. این مساله تاثیری بر تلاش‌های من نمی‌گذارد اما به هر حال می تواند انگیزه باشد. دلیل ناراحتی من هم این است که وقتی قولی می دهند چرا به آن عمل نمی کنند؟ زمانی که به قولشان عمل نمی کنند تصور من این است که در حقم اجحاف می شود.